Bu korkular ortaya çıktığında ebeveynler olarak doğal içgüdümüz çoğu zaman onları sakinleştirmek ve rahatlatmaktır. "Yatağın altında hiçbir şey yok, söz veriyorum" ama gerçekçi olmak gerekirse, ebeveynler çocuklarının sakinleşmesine yardımcı olmak için her zaman orada olamazlar ve olmamalıdırlar. Çocuğunuza, ebeveyn müdahalesi olmadan korkularını nasıl yöneteceğini öğretmek, hem şimdi hem de büyüdükçe daha fazla kontrol sahibi olduklarını ve daha az korktuklarını hissetmeleri için gereken güveni ve bağımsızlığı geliştirmelerine yardımcı olacaktır.

Kendi Kendini Düzenleme 

Anahtar, öz düzenleme adı verilen görünmez bir beceridir. Öz-düzenleme aslında kendi duygu ve davranışlarımızı sağlıklı bir şekilde işleme ve yönetme yeteneğidir. Bize kendimizle konuşabilme veya bir şeyleri üzerinde durmadan hissetme yeteneğini veren şey budur. Çocuklar için öz düzenlemeyi geliştirmek zaman, pratik ve öğrenme alanı gerektirir; bu da ebeveynlerin, çocukların bir şeyleri çözerken biraz rahatsız olmalarına izin verme konusunda rahat olmaları gerektiği anlamına gelir.

Korkulardan Korkmayın 

Bazen korkmak, büyümenin normal ve sağlıklı bir parçasıdır. Dolaptaki canavar, bağışlamayı düşündüğünüz eski bir paltodan başka bir şey değil. Çocuklara zor durumların üstesinden gelme konusunda pratik yapma şansı vermek istiyoruz, ancak birçok ebeveyn için bunu söylemek yapmaktan daha kolay olabilir. Bunun gerçekleşmesi için ebeveynlerin öncelikle kendi kaygılarını gidermeleri gerekir. Çocuklarınızı sıkıntı içinde gördüğünüzde, doğal tepkiniz durumu daha iyi hale getirmektir, özellikle de çözüm kolay görünüyorsa. Ancak tekrar olaya geri dönmek çocuğunuzun o anda daha az korkmasına ve kendinizi daha iyi hissetmenize yardımcı olsa da, uzun vadede kendilerini nasıl sakinleştireceklerini öğrenmelerini zorlaştırabilir.

Çocuğunuzun Korkuları Hakkında Konuşmasına Yardım Edin 

Çocuklar neden korktuklarını biliyor olabilirler ancak her zaman açıklayacak kelimeleri bulamazlar. Belirli sorular sormak yardımcı olabilir. Örneğin, eğer çocuk köpeklerden korkuyorsa şöyle diyebilirsiniz: "Köpekleri korkutucu yapan şey sence nedir? Daha önce bir köpekle karşılaştın mı? Sana nasıl davranmıştı?" Çocuğunuzun neden korktuğunu daha iyi anladığınızda, bu korkuyu aşmasına nasıl yardımcı olabileceğiniz konusunda da net bir fikre sahip olacaksınız.

Bazı yaygın çocukluk korkuları; yalnız kalmak, karanlık, köpekler veya diğer büyük hayvanlar, böcekler, yükseklikler, vurulmak veya doktora gitmek, alışılmadık veya yüksek sesler, yatağın altındaki veya dolabın içindeki şey gibi hayali canavarlardır.

Doğrulayın, Sonra Devam Edin 

Korkunun ne olduğunu öğrendikten sonra çocuğunuza onu ve onun korkularını ciddiye aldığınızı bildirin. Bir çocuk bir şeyin korkutucu olduğunu söylediğinde, bir yetişkin olarak bunun korkutucu olduğunu düşünmeme ihtimaliniz oldukça yüksektir. Ancak her zaman onların duygularını doğrulayarak başlamak isteriz. "Hadi ama, bu korkutucu değildi" veya "Korkacak ne var?" demek yerine "Vay canına, sanki korkuyormuşsun gibi görünüyor" veya "Birçok çocuğun da bu konuda endişelendiğini biliyorum." Güven verdikten sonra, hızla devam etmek önemlidir. Korkutucu şeyin etrafında rahatlık sunmaya odaklanmak istemiyoruz çünkü bu çocuğun kendi başına baş etmesini engelleyebilir. Bunun yerine, kendilerini daha cesur hissetmelerine ve korkuyu kendi başlarına yönetebilecekleri noktaya gelmelerine yardımcı olmak için birlikte nasıl çalışacağınız hakkında konuşmaya başlayın.

Plan Yapın

Makul hedefler belirlemek için çocuğunuzla birlikte çalışın. Genellikle uyuyana kadar odada onunla birlikte oturmanıza ihtiyaç duyuyorsa, hafta sonunda ışığı kapatıp kendi başına uykuya dalması konusunda anlaşabilirsiniz. Bir hedef belirledikten sonra adımları konuşun, net ve sabırlı olun. Örneğin, biri plan yapılabilir. Birinci gece için: İki hikaye okuyacağınıza karar verin, ışıkları kapatın, gece lambasını açın ve sonra onunla sessizce oturun. Uyuyana kadar konuşmak ya da oynamak yok. İkinci gece: Bir hikaye okuyun, ardından ışıkları kapatın ve gece lambasını açın. Kapıyı aralık bırakıp hemen dışarıda olacağınızı ama odada olmayacağınızı söyleyin. Üçüncü gece: Bir hikaye okuyun, ardından gece lambasını açın ve kapıyı kapatın. Dördüncü gece: Bir hikaye okuyun, sonra ışıkları söndürün ve kapıyı kapatın.

Tutarlı Olun ve Teşvik Edin 

Teşvik etmeniz ve sabırlı olmanız önemlidir. Değişimin zaman aldığını ve korkunun çok güçlü bir duygu olduğunu unutmayın. Tutarlı olun ve çocuğunuzun sıkı çalışmasını övün. Örneğin, "Yarım saat odanda kalmanın gerçekten cesurca bir davranış olduğunu düşündüm. Bakalım yarın daha uzun süre kalabilir misin?"

Henüz o kadar emin olmasanız bile, korkularıyla mücadele ettiğini görüyorsunuz. "Bunu başardın" veya "Çok cesursun" gibi şeyler söylemek çocuğunuzun daha güvenli hissetmesine yardımcı olabilir. Çocuklar, özellikle de küçük olanlar, birkaç denemeye ihtiyaç duyabilir; bu nedenle, siz cesaret geliştirmeye başladıktan sonra bile çocuğunuz hâlâ üçüncü bardak suyu istiyorsa veya sokaktaki köpeklerden saklanıyorsa pes etmeyin.

Destek Alın

Bütün korkular aynı değildir. Çocukların, karanlıktan korkmak veya doktora gitmekten korkmak gibi düzenli olarak karşılaştıkları korkularla başa çıkmayı öğrenmelerine yardımcı olmak çok önemlidir, ancak tüm korkular eşit değildir.  Çocuğun hayatını etkilemeyen korkularının her zaman üstesinden gelinmesi gerekmez. Örneğin çocuğunuz korku filmlerinden hoşlanmıyorsa bunda bir sakınca yoktur. Bu aslında çocuğunuzun kendini savunma becerilerinin bir kanıtı olabilir, "Bundan hoşlanmadım; izlemeyeceğim." Bir çocuk bu şekilde ihtiyaçlarını karşılar ve "Bu benim sınırımdır" der.

Öte yandan çocuğunuzun korkuları ısrarcıysa, aşırı yoğunsa veya günlük yaşamını etkiliyorsa yardım almanın zamanı gelmiş olabilir. Korkunun daha fazlası olabileceğinin işaretleri arasında takıntılı bir şekilde endişelenmek, çocuğunuzun korktuğu nesneye sabitlenmesi, bu konu hakkında sık sık düşünmesi veya konuşması, hatta tetikleyici bir durum olmadığında bile korku duygusunun varlığı yer alır. Örneğin, bir sonraki dişçi randevusundan aylar önce aşırı derecede kaygılı olmak. Çocuğunuzun hayattan keyif alma veya etkinliklere katılma yeteneğini sınırlayan korkular. Örneğin, parkta köpekler olabileceği için sınıf gezisine gitmeyi reddetmek.

Son olarak, eğer çocuğunuzun korkuları daha ciddi bir şey gibi görünüyorsa ve panik atak, kompulsif bozukluk, rahatsız edici davranışlar ya da aktivitelerden, okuldan veya aileden çekilme gibi ciddi anksiyete belirtileri varsa, bir uzman desteği almalısınız. Daha fazla yardımın gerekli olup olmadığını görmek için profesyonel görüş önemlidir.